Dlaczego warto się nie poddawać?

Witajcie! :) Dzisiaj jest pierwszy dzień wiosny, więc zacznę takim oto pogodnym zdjęciem. My niestety siedzimy w domu z powodu mojej choroby i dlatego postanowiłam naskrobać taki krótki, tematyczny post.

Pewnie wielu z Was ogląda z zapartym tchem filmiki na YT z psami wykonującymi dziesiątki widowiskowych sztuczek, czyta ich poczynania na Facebooku, można sobie pomyśleć (jeśli jest się pesymistą) - ,,ile ja bym dała za takiego psa, ja mojego Azora nic nie mogę nauczyć,, - uwierz, możesz WSZYSTKO - tylko musisz tego chcieć i starać się jakoś doprowadzić do ukończenia celu. Znam wiele psów, np. schroniskowych kundli czy takich mających jakieś lęki, którym dzięki cudownym właścicielom udało się wyjść na prostą (jako przykład Diana, teraz baardzo sympatyczny i frisbujący pies). Możesz pomyśleć sobie - ,,z moim się to nie uda,, - uda się, wiem co mówię. Sama mam psa z problemami, ci co czasami tu zaglądają to wiedzą że borykamy się z agresją i różnymi lękami ale mamy wyznaczony cel - tak, i to jedna z najważniejszych rzeczy.

Na początku trzeba przemyśleć sobie czego tak naprawdę chcemy. Według mnie jest to na początek wzmocnienie relacji człowiek-pies, bo bez tego nic się nie uda. Czytamy różne artykuły o psach, analizujemy ich zachowania i pomału, coraz bardziej z dnia na dzień zagłębiamy się w psi świat. No i wpadliśmy. Zaczynamy coś ćwiczyć z naszym psem - na początku mogło być to zwykle siad czy chodzenie przy nodze, może to być naprawdę wielki sukces - bo to był ,,Reksio który zawsze ciągnął na smyczy,,. I tak zafascynowani, z każdym dniem stawiamy sobie nowe wyzwania, ale czasami można po prostu za wysoko postawić sobie poprzeczkę, nie udaje nam się i się fustrujemy. A co jest tego przyczyną? Właśnie zbyt duże wyskakiwanie na przód. W pracy z psem trzeba wszystko dobrze przemyśleć, czy aby to nie jest na razie za trudne dla naszego psa, może na początek warto zrobić podstawy? Małymi krokami dojdziemy do sukcesu.

Po wielu wzlotach i upadkach zaczynamy wiedzieć czego chcemy, dążyć do realizacji marzeń. Czasami na swojej drodze spotykamy ludzi którzy uważają ze nam się nie uda, ale oni zawsze będą gadać i ich się niestety nie zmieni. Sama znam taką osobę (nawet i parę osób), może i ma racje - raczej nie wystartujemy w mistrzostwach agility czy frisbee ale nie o to nam chodzi. Właśnie - powinniśmy też dostosować się do psa - jeśli np. agility nie sprawia mu radości, to spróbuj z czymś innym - może rally-o to będzie wasz sport? Ale, ale - nie chodzi mi o to żeby ćwiczyć konkretny sport z psem. Bo trzeba. Bo to fajne i każdy coś ćwiczy. Jeśli nie znajdujecie w tym przyjemności to odpuść sobie i może po prostu zostańcie przy długich spacerach czy sztuczkowaniu? Każdy znajdzie coś dla siebie. :)

I kiedy nareszcie zauważacie, że wychodzi Wam, coraz lepiej rozumiesz swojego psa - i on Ciebie - czujesz, że to jest to! Przypominasz sobie te wszystkie piękne ale i też te gorsze chwile, uświadamiasz sobie, że bez tego nie wyobrażasz sobie swojego życia i naprawdę warto było wziąć się w garść i mimo przeszkód - tych małych jak i dużych - wziąć się do pracy! :) Z takim nastawieniem zwykły, codzienny ,,nudny,, spacer z psem można zamienić w super przygodę. Zobaczysz, że teraz razem ze swoim kompanem tworzycie naprawdę niezły team! ;)

To byłoby na tyle z moich przemyśleń - mam nadzieję, że dałam komuś kopa motywacji (no i samej sobie)! Nie wiem czy będzie tu jeszcze jakiś post przed świętami, więc zdrowych, spokojnych Świąt Wielkanocnych no i smacznego jajka kochani! <3

                                     FACEBOOK


                                      YOUTUBE